هیچگاه ساز موسیقی خود را از روی بی حوصلگی ننوازید. همیشه قطعه موسیقی را تا آخر و با احساستر و تازه بنواز و هیچگاه در نیمه راه رها مکن.
کش دادن و عجله، هر دو نواقص یکسان و بزرگی هستند.
به آن بیاندیشید که قطعهها آسان را درست و خوب اجرا کنید، این کار بهتر از آن است که قطعات دشوار را در حد متوسط بنوازید.
دقت کنید که باید مراحل پیشرفت را پله پله طی کنید.
از واژههای تئوری، سلفژ، هارمونی و مانند آنها مترس، آنها با رویی باز به سوی تو خواهند آمد به شرطی که تو نیز در مقابل، چنین رفتاری نمایی.
همیشه به درستی و شفافیت کوک ساز خود توجه داشته باشید.
هنگامی که مینوازید نگران نباشید که چه کسی به آوای سازتان گوش میکند.
همیشه چنان بنواز که انگار یک استاد بزرگ در حال گوش دادن به ساز تو می باشد.
اگر کار روزانه خود را در موسیقی انجام دادهاید و احساس میکنید خسته اید دیگر به خودتان فشار نیاورید، استراحت بهتر است از کار بدون رغبت و طراوت روحی.
در انتخاب قطعه موسیقی با استادتان مشورت کنید زیرا شما در این راه از تلف کردن زمان جلوگیری میکنید.
بتدریج سعی کنید با آهنگسازان برجسته آشنا شوید.
در بند اجرای قطعه ای که مد روز است نباشید.
هیچگاه فرصت شرکت کردن در دوئت (دو نوازی) ، تریو (سه نوازی) را از دست ندهید، این فعالیت به نوازندگی تو آزادی و جنب و جوش می بخشد.
در قضاوت راجع به موسیقی بین یک اثر هنری و اثری که تنها برای سرگرمی ست تفکیک قائل شوید از اولی دفاع کنید اما در مورد دومی خشمگین نشوید.
بدانید که آموزش هرگز انتها ندارد.
منبع: وبسایت رسمی علیرضا نصوحی
این مقاله برای من مفید بود
1+ 10 نفر این مقاله را پسندیده